Blog

Buiten leven

Genieten van ons dierengezelschap

[masterslider id=5]

Buiten Leven staat voor leven met de seizoenen, voor veel buiten zijn; wandelen, in de tuin werken, zaaien en oogsten, en ook het leven met onze dieren.

Naast Heidewachtel pup Tessa, straatkat Pino en 2 geiten hebben we ook 2 hanen en 10 kippen. En vooral de hanen en de kippen zorgen regelmatig voor hilariteit.

Anderhalf jaar geleden hebben we 10 kuikentjes opgevoed: kontjes schoongeveegd, veel geknuffeld, een prachtig ‘hok’ gebouwd, verlichting aangelegd. En maar verheugen op de eieren…. En juist dat liet op zich wachten. De vleugels zijn geknipt en de omheining is verhoogd, dan kunnen ze in ieder geval niet buiten de wei hun ei leggen. ’s Avonds laat de drassige wei in om het licht in het kippenhok te controleren (ja echt, kippen leggen niet als er te weinig uren licht is). Nepeieren in het hok zodat ze weten hoe een ei er uit ziet en dat dat is wat ze moeten ‘produceren’. Echte eieren met onze tekeningen erop om te kijken of ze misschien hun eigen eieren opeten. Onderzoeken in het stro van de geitenstal (leuke klus..) om te kijken of ze misschien daar wel eitjes verstoppen. Tabaksbladeren in het hok om bloedluizen te voorkomen want daardoor zouden ze ook wel eens kunnen stoppen met leggen. En natuurlijk steevast iedere dag vol verwachting naar het hok om te kijken of er dan toch eindelijk een ei zou liggen. Kortom, we hebben werkelijk alles gedaan voor onze 4 raskippen. Ok, er kwamen uiteindelijk 1-2 eitjes per dag. Niet genoeg vonden wij, we wilden meer eitjes!

Dit voorjaar hebben we 3 legkippen bij de boer gekocht en opnieuw een mengeling van 8 raskuikentjes bij onze bevriende fokker. Er scharrelen nu Friese en Twentse hoenders, Groninger meeuwen, een Barnevelder, een Lakenvelder en een Drentse Patrijs. Een bonte mengeling die het goed met elkaar kan vinden, kakelen als kippen, er als de kippen bij zijn als er eten komt en vroeg op stok gaan. En het mysterie van de eieren is er regelmatig weer even. Een paar dagen geen of maar 1 of 2 eieren in plaats van 3 of 4. Toen onze hond Tessa vorige week ontdekte dat het achter kippen aanrennen een leuk spelletje is, kwamen we erachter dat stress kippen ook van de leg brengt.

We genieten van ons dierengezelschap, het houdt ons bezig en dat zal het ook blijven doen. En we genieten extra van onze kakelverse eitjes. Als ze er zijn.

 

Mmm..lekker

Delen met vrienden

[masterslider id=4]

Delen met vrienden

Het is fijn om onze passie voor koken en eten met anderen te delen. Niet alleen door erover te vertellen, maar ook door samen de tafel te delen. Deze week bijvoorbeeld heerlijk bij ons thuis geluncht met vrienden. Onze twee gasten behoren tot de categorie ‘bijna uitgestorven culinair ras’. Bij iedere ontmoeting krijgen we iets heel bijzonders en meestal van eigen makelij; een hypergeconcentreerde paprikachutney, een wekpot met ingemaakte Morellen van Raarberg/Meerssen of een bijna etherische olie van pruimenpitten.

Deze middag ontvingen we een cadeau dat bloed, zweet en tranen heeft gekost; 330 gram van hun eigen raathoning. De bijenoogst was bijna mislukt, maar ze wisten er nog wat honing uit te persen. En dat ze dan dat goddelijk spul met ons willen delen, vinden we fantastisch. De honing smaakt zo delicaat dat je bijna geen zoet ervaart. Daar moeten we dus maar ‘zuunig’ mee omgaan!

Wat stond er op het menu?

Ons lunchmenu was uitgebreid, maar toch eenvoudig, licht en vullend. We hadden niet veel energie, dus we gingen voor makkelijk en snel. Een soufflé-achtige frittata met rode paprika en spitskool (in een paella pannetje voor de vorm en met wat sojaroom erbij voor de luchtigheid)

P1070879

Als frisse tegenhanger van de frittata: rauwe op de mandoline geschaafde, bietjes uit eigen tuin met een zachte geitenkaas en ruim olijfolie (flink olie maakt de bietjes ‘gaar’). Ook zijn we onze gekke bonen (zie onderste foto) uit de moestuin gaan maken… Lees meer “Delen met vrienden”

Buiten leven

Welkom bij de blog van Villa Verde!

P1070730 P1070759

Inleiding

Toen we voor het eerst samen gingen koken botsten onze gewoontes. Danielle was vooral gewend om gepland te koken; met een recept en een strakke planning. Ik kon daarentegen vanuit de losse pols koken en à la minute beslissen of we gingen grillen, bakken of pocheren. Tot grote frustratie van Danielle ging ik dan ter plekke de producten kiezen en combinaties bedenken.

Na een hele hoop onhandige kooksessies met discussies over te chaotisch en te planmatig koken, groeiden we meer naar elkaar toe. Vanaf dat moment zijn we vooral veel samen gaan koken.

In de beginjaren (2000-2005) kookten we vooral volgens ‘het boekje’; vlees of vis in de aandacht met koolhydraatgarnituren en groenten. Ik leerde Danielle om met aandacht en zorg te koken: geen pakjes, geen onnodige sauzen ter camouflage, niet te zuinig met olijfolie, beetgare groenten, mooie snijtechnieken. Danielle leerde mij om minder restaurant-achtig te koken met onnodige liflafjes. We genoten vooral van mooie schalen met eenvoudige combinaties zoals perzik/forel/Parmezaanse kaas en vijgen/buffelmozzarella/basilicum/aceto balsamico.

Eten en koken is genieten en met aandacht bezig zijn.

Na de geboorte van onze kinderen (2006 en 2008) zijn we ons intensief gaan verdiepen in biologische producten, niet bewerkt door de industrie en zeker zonder discutabele e-nummers. Dit werd ook nog extra beïnvloed door een lactose intolerantie bij onze oudste zoon en een allergie voor suiker bij Danielle. Vanaf dat moment vulden we ons huis met noten, zoete aardappel, kikkererwten, voor ons nog onbekende specerijen (o.a. ras el hanout), zaden, spelt en havermout. De aardappel verdween nagenoeg, maar we kregen er spannende, voedzame, niet saaie alternatieven voor terug. De inspiratie haalden we vooral uit de kookboeken van Ottolenghi, Alain Ducasse, Alain Passard en Hugh Fearnley-Whittingstall. We leerden om even lekker met minder vlees/vis en zonder tarwe en aardappels te koken.

Een van de eerste dingen die Danielle als experiment maakte waren noten/vruchtenkoekjes… Lees meer “Welkom bij de blog van Villa Verde!”