Pronkstuk!

P1080193

Een Italiaanse familie in België die regelmatig in hun houtoven pizza’s bakt.
Ieder lid van de familie heeft een eigen houtgestookte oven.
Dat is heel normaal, hoe moet je anders pizza’s bakken?
Opa van 80 doet met leedwezen afstand van zijn oven.
Hij heeft liever dat zijn kinderen voor hem gaan bakken.

Michael is de oven gaan halen bij de familie.
Bijzonder om iets over te nemen en daarbij ook de vorige eigenaar te ontmoeten.
Een oven met een verhaal.
En jee, wat is ie zwaar!
En groot!
Met een paar mooie littekens, vakkundig gelast door zijn zoon.
Hij is inmiddels opgeknapt in Villa Verde stijl.
Hij is mooi geworden.
Een pronkstuk!

Er kunnen zeker 10 pizza’s, broden of vlaaien in.
Hij wordt op hout gestookt, tot wel 300 graden.
Dat is nu juist de crux van een goeie pizza.
Een goed deeg, verse ingrediënten om te beleggen en vooral een hele hete oven.
Deeg, tomatensaus en kaas kunnen zelfs als voorraad in de diepvries bewaard worden.
En dan staat er gegarandeerd binnen een half uur verse pizza op tafel. Niet uit een doos, maar uit 120 kg ijzer.  Lees meer “Pronkstuk!”

Vieren bij Villa Verde!

Villa Verde Samen Vieren

Een prachtige koude winterdag.
Dertig gasten. Verspreid over onze tuin en de ‘grote kamer’.
Aan het voetballen, zittend bij de vuurkorf of binnen pratend.
Met een glas wijn proostend op Rosalie’s 50e verjaardag.
Af en toe gerechtjes nemend van een tafel vol pure, smaakvolle en gezonde lunchgerechtjes.
Dat is het plaatje, de voorkant.

Aan de achterkant….
Een paar dagen hard werken.
Slepen met boodschappen. Een lange dag in de keuken.
Zelf mayonaise maken. Al die soorten groenten snijden. Lekkers bakken.
Soms gelach. Soms gevloek.
Een soep die niet lukt zoals je wilt.
Maar hoe goed voelt het om dat uit te dragen waar we voor staan.
Daar doen we graag moeite voor, zonder moeite.

’s Ochtends vroeg, een uur voordat de gasten komen, zitten we als gezin bij de vuurkorf.
Helemaal klaar.
Trots en tevreden.
Dat we dat mogen doen wat we zo graag willen en wat ons helemaal past.
En waarvoor we al jaren samen aan de weg aan het timmeren zijn.
Dat is onze toekomst. Sjiek!

Speciaal voor de gasten die er waren: het geheim van de havermout-kaaskoekjes

Villa Verde Samen vieren  Villa Verde Samen vieren Villa Verde samen vieren

Stilte…..

Parkeerplaats Villa VerdeDe decembermaand is voor ons een tijd van stilte, stil staan, verstilling. Stil staan bij dat wat is, is geweest en komen gaat. Niet alleen ingegeven door kerst maar ook door het winterseizoen.

Ieder jaar reisden we na de kerst-familiedagen met ons gezin met de camper. Uitgestorven plekken en een rustige overgang naar het nieuwe jaar, ergens in de Ardennen. Dit jaar is het anders.

Er wordt hard gewerkt. Graafmachines, trilplaten, vrachtwagens die af en aan rijden. Parkeerplaatsen worden aangelegd. Een eerste praktische en zichtbare stap in het verwezenlijken van onze droom.

Er is spontane hulp van buurtgenoten, vrienden en familie. Om even te komen kijken, drinken aan te bieden of flink te komen helpen. Hoe dankbaar en fijn is dat, samen werken!

Onze afsluiting van 2014 is een mooi begin voor 2015. Een jaar waarin onze buitenplek verder vorm gaat krijgen. In januari en februari wordt een overdekte plek met buitenkeuken gemaakt waar we mensen kunnen ontvangen. De vergunning wordt eindelijk definitief ingediend waarna we hopen te gaan verbouwen. En ook meer mensen kunnen gaan ontvangen, voor koken, eten, wijnproeverijen, samen zijn en zoveel andere dingen die we in ons hoofd hebben. In ieder geval een jaar waarin we veel met jullie samen hopen mogen te doen!

Als afsluiter delen we graag een recept van gezonde appelbeignets met jullie. Zonder geraffineerde suiker of tarwe (als je daarvoor kiest), niet gefrituurd. Heel makkelijk , snel, gezond en lekker. Op een goed 2015!

 

P1070950

Genieten van ons dierengezelschap

[masterslider id=5]

Buiten Leven staat voor leven met de seizoenen, voor veel buiten zijn; wandelen, in de tuin werken, zaaien en oogsten, en ook het leven met onze dieren.

Naast Heidewachtel pup Tessa, straatkat Pino en 2 geiten hebben we ook 2 hanen en 10 kippen. En vooral de hanen en de kippen zorgen regelmatig voor hilariteit.

Anderhalf jaar geleden hebben we 10 kuikentjes opgevoed: kontjes schoongeveegd, veel geknuffeld, een prachtig ‘hok’ gebouwd, verlichting aangelegd. En maar verheugen op de eieren…. En juist dat liet op zich wachten. De vleugels zijn geknipt en de omheining is verhoogd, dan kunnen ze in ieder geval niet buiten de wei hun ei leggen. ’s Avonds laat de drassige wei in om het licht in het kippenhok te controleren (ja echt, kippen leggen niet als er te weinig uren licht is). Nepeieren in het hok zodat ze weten hoe een ei er uit ziet en dat dat is wat ze moeten ‘produceren’. Echte eieren met onze tekeningen erop om te kijken of ze misschien hun eigen eieren opeten. Onderzoeken in het stro van de geitenstal (leuke klus..) om te kijken of ze misschien daar wel eitjes verstoppen. Tabaksbladeren in het hok om bloedluizen te voorkomen want daardoor zouden ze ook wel eens kunnen stoppen met leggen. En natuurlijk steevast iedere dag vol verwachting naar het hok om te kijken of er dan toch eindelijk een ei zou liggen. Kortom, we hebben werkelijk alles gedaan voor onze 4 raskippen. Ok, er kwamen uiteindelijk 1-2 eitjes per dag. Niet genoeg vonden wij, we wilden meer eitjes!

Dit voorjaar hebben we 3 legkippen bij de boer gekocht en opnieuw een mengeling van 8 raskuikentjes bij onze bevriende fokker. Er scharrelen nu Friese en Twentse hoenders, Groninger meeuwen, een Barnevelder, een Lakenvelder en een Drentse Patrijs. Een bonte mengeling die het goed met elkaar kan vinden, kakelen als kippen, er als de kippen bij zijn als er eten komt en vroeg op stok gaan. En het mysterie van de eieren is er regelmatig weer even. Een paar dagen geen of maar 1 of 2 eieren in plaats van 3 of 4. Toen onze hond Tessa vorige week ontdekte dat het achter kippen aanrennen een leuk spelletje is, kwamen we erachter dat stress kippen ook van de leg brengt.

We genieten van ons dierengezelschap, het houdt ons bezig en dat zal het ook blijven doen. En we genieten extra van onze kakelverse eitjes. Als ze er zijn.

 

Welkom bij de blog van Villa Verde!

P1070730 P1070759

Inleiding

Toen we voor het eerst samen gingen koken botsten onze gewoontes. Danielle was vooral gewend om gepland te koken; met een recept en een strakke planning. Ik kon daarentegen vanuit de losse pols koken en à la minute beslissen of we gingen grillen, bakken of pocheren. Tot grote frustratie van Danielle ging ik dan ter plekke de producten kiezen en combinaties bedenken.

Na een hele hoop onhandige kooksessies met discussies over te chaotisch en te planmatig koken, groeiden we meer naar elkaar toe. Vanaf dat moment zijn we vooral veel samen gaan koken.

In de beginjaren (2000-2005) kookten we vooral volgens ‘het boekje’; vlees of vis in de aandacht met koolhydraatgarnituren en groenten. Ik leerde Danielle om met aandacht en zorg te koken: geen pakjes, geen onnodige sauzen ter camouflage, niet te zuinig met olijfolie, beetgare groenten, mooie snijtechnieken. Danielle leerde mij om minder restaurant-achtig te koken met onnodige liflafjes. We genoten vooral van mooie schalen met eenvoudige combinaties zoals perzik/forel/Parmezaanse kaas en vijgen/buffelmozzarella/basilicum/aceto balsamico.

Eten en koken is genieten en met aandacht bezig zijn.

Na de geboorte van onze kinderen (2006 en 2008) zijn we ons intensief gaan verdiepen in biologische producten, niet bewerkt door de industrie en zeker zonder discutabele e-nummers. Dit werd ook nog extra beïnvloed door een lactose intolerantie bij onze oudste zoon en een allergie voor suiker bij Danielle. Vanaf dat moment vulden we ons huis met noten, zoete aardappel, kikkererwten, voor ons nog onbekende specerijen (o.a. ras el hanout), zaden, spelt en havermout. De aardappel verdween nagenoeg, maar we kregen er spannende, voedzame, niet saaie alternatieven voor terug. De inspiratie haalden we vooral uit de kookboeken van Ottolenghi, Alain Ducasse, Alain Passard en Hugh Fearnley-Whittingstall. We leerden om even lekker met minder vlees/vis en zonder tarwe en aardappels te koken.

Een van de eerste dingen die Danielle als experiment maakte waren noten/vruchtenkoekjes… Lees meer “Welkom bij de blog van Villa Verde!”